بچه های کلاس 40

ابــلیـــس شــــبی رفــت بـه بـــالـیـن جـــوانــی

آراســتـه بـــــا شکــل مـهـیـبـی ســر و بـــــر را

گــفتــا کـه مـنـم مــرگ و اگـر خـواهـی زنـهــــار

بـــایـد کـه گـزیـنـی تـو یـکـی زیـن سـه خطر را

یــــا آن پــــدر پــــیــــر خــودت را بــکـــشــی زار

یـــا بـشـکنی از خـواهر خـود سـیـنـه و سـر را

یــــا خــود ز می نــــاب کشـی دو سـه ساغر

تــــا انــکـــه بـــپــوشــم ز هـــلاک تــو نـظــر را

لــرزیــد از ایـن بـیـم جوان بر خود و جـاداشـت

کــز مـرگ فـتـد لــرزه بـه تــن ضـیـغـم نــــر را

گــفـتـــا پـدر و خــواهـر مـن هــر دو عـزیـزنـد

هـرگــز نـکـنــــم تـــــرک ادب ایــن دو نــفـر را

لیکن چو به می دفع شر از خویش توان کرد

می نــوشـم و بــا وی بکنـم چاره ی سر را

جـامی دو بـنوشید و چو شد خیره ز مستی

هـم خـواهـر خـود را زد و هـم کشــت پـدر را

ای کــاش شـود خشــک بن تــاک و خـداونـد

زیـــــن مــایـه ی شـــر حـفـظ کـنـد بـشـــر را

ایرج میرزا